Wigilia Paschalna
Wigilia Paschalna jest szczytem całego Triduum Paschalnego a jednocześnie centrum i najważniejszą celebracją całego roku liturgicznego. Liturgia Wigilii Paschalnej w żadnym wypadku, nie jest już liturgią Wielkiej Soboty, gdyż wraz z zapadnięciem zmroku – zgodnie ze starożytnym, żydowskim sposobem liczenia doby od zachodu słońca – Kościół wchodzi w świętowanie Niedzieli Zmartwychwstania.
Liturgia Światła
Celebrację Wigilii rozpoczyna znak światła. Procesja liturgiczna udaje się w całkowitej ciszy i ciemności na zewnątrz kościoła, gdzie powinno być rozpalone duże ognisko. Światło jest symbolem Chrystusa Zmartwychwstałego, które rozświetla swoją Paschą mroki grzechu i śmierci, które spowijały ludzkość.
Kapłan błogosławi światło słowami: „Niech światło Chrystusa chwalebnie zmartwychwstałego, rozproszy ciemności umysłu i serca naszego”. Następnie znaczy na świecy paschalnej krzyż, przyozdabia świecę pierwszą i ostatnią literą greckiego alfabetu: Α i Ω oraz datą aktualnego roku (jest to znak że Zmartwychwstały jest Panem czasu i historii), a także wbija w Paschał gwoździe, symbolizujące chwalebne rany Chrystusa.
Po zapaleniu Paschału od poświęconego ognia, kapłan intonuje śpiew „Światło Chrystusa”, a wierni, podobnie jak Izrael prowadzony do Ziemi Obiecanej przez Słup Ognia, udają się procesyjnie do kościoła, krocząc za płonącą świecą paschalną. Blask Zmartwychwstałego prowadzi wiernych przez ciemności nocy w kierunku kościoła, gdzie sami odpalą swoje świece od paschalnego płomienia. Płonąca świeca jest symbolem światła wiary, która od chrztu świętego płonie w ochrzczonych. Dlatego powinniśmy nawzajem dzielić się tym światłem, które zostało odpalone od paschału, podobnie jak mamy dzielić się swoją wiarą.
Po dojściu do ambony i rozświetleniu całej świątyni, kapłan zaczyna śpiewać Orędzie Paschalne, tzw. „Exsultet”. Jest to hymn, który w blasku płonącego Paschału, rozważa i zwiastuje tajemnicę tej Najświętszej Nocy, którą obchodzimy. Jest to noc Paschy, w której przed wiekami Bóg wyprowadził Izraela z niewoli egipskiej i władzy faraona, a teraz wyprowadza nas poprzez ofiarę Chrystusa z niewoli grzechu i władzy szatana. Kościół się raduje wraz z całym Niebem, gdyż w ciemnościach śmierci zajaśniał blask Zmartwychwstałego Pana.
Liturgia Słowa
Drugą częścią liturgicznego czuwania, jest niezwykle bogata liturgia słowa. Jest ona zasadniczym elementem wigilii i powinna się składać aż z 9 czytań: siedmiu ze Starego testamentu i dwóch z Nowego Testamentu. Gdy wsłuchamy się w teksty tych czytań, zobaczymy cały dramat dziejów zbawienia człowieka i wielkość dzieł Bożej miłości w które sami jesteśmy włączeni. Liturgia Słowa przybliża całą historię zbawienia, począwszy od stworzenia świata, poprzez ofiarę Abrahama, wyjście z Egiptu, zapowiedzi prorockie i dopełnienie wszystkiego w Zmartwychwstaniu Chrystusa.
Po każdym czytaniu następuje psalm i modlitwa kapłana, będąca odpowiedzią zgromadzonej wspólnoty na usłyszane Słowo. Szczególne znaczenie ma czytanie z Księgi Wyjścia, opisujące przejście Izraelitów przez Morze Czerwone, a które jest zapowiedzią Paschy Chrystusa i wody chrztu świętego.
Po ostatnim czytaniu ze Starego Testamentu, kapłan intonuje uroczyste „Chwała na wysokości Bogu” i odzywają się organy i wszystkie dzwony. Ósme czytanie to fragment listu do Rzymian, w którym św. Paweł wyjaśnia znaczenie chrztu i naszego zmartwychwstania, w którym mamy udział właśnie przez chrzest. Ostatnim elementem tej części liturgii jest uroczyste, rozbudowane „Alleluja” i proklamacja Ewangelii, będącej zwiastowaniem, i ogłoszeniem Zmartwychwstania.
Liturgia chrzcielna
Wigilia Paschalna była od starożytności właściwym momentem udzielania sakramentu chrztu świętego, gdyż to właśnie przez chrzest stajemy się uczestnikami Paschy Chrystusa. Dlatego Święta Wielkanocne powinny być dla chrześcijan wielkim świętowaniem tajemnicy własnego chrztu i odkrywaniem na nowo jego głębi. Nawet jeśli nie ma tej nocy kandydatów do chrztu, to i tak następuje poświęcenie wody chrzcielnej, która będzie używana do sprawowania tego sakramentu przez cały okres wielkanocny.
Liturgię chrzcielną rozpoczyna litanijne wezwanie wszystkich świętych, jako tych, w których tajemnica Paschy Chrystusa już się uskuteczniła. Łączymy się wtedy z Kościołem wszystkich czasów, który nieustannie jest obecny w swoich świętych i w którego nieprzerwaną, zbawczą historię jest włączony każdy ochrzczony. Potem następuje moment błogosławienia wody chrzcielnej, nad którą kapłan wzywa mocy Ducha Świętego i poświęca ją przez zanurzenie w wodzie płonącego Paschału. Jest to niejako obraz Chrystusa, który najpierw uświęcił wody Jordanu, a ostatecznie zstępując w głębiny śmierci, przywrócił życie wszystkim wierzącym.
Momentem, do którego przygotowywaliśmy się przez cały Wielki Post, będzie odnowienie przyrzeczeń chrzcielnych. Jest to niejako ponowienie tego przymierza, które zawarliśmy kiedyś z Chrystusem w momencie chrztu. Na ten moment zapalimy również nasze świece, symbol wiary, która od chrztu w nas stale płonie. Niejako utrwaleniem i przypomnieniem zanurzenia w źródle chrzcielnym, będzie dla nas wszystkich pokropienie wodą, którego kapłan na koniec dokona.
Liturgia Eucharystyczna
Czwarta część Wigilii Paschalnej to Liturgia Eucharystyczna, w której szczególnie realnie i wyraziście, wyraża się Męka i Śmierć Chrystusa oraz roztacza się blask chwały Jego Zmartwychwstania. W czasie Eucharystii doświadczamy ofiary Chrystusa, łączymy się z nią, a przyjmując Komunię Świętą, jednoczymy się już z uwielbionym, zmartwychwstałym Panem. Dokonuje się to w jedności z całą wspólnotą ochrzczonych, która tworzy Kościół – Mistyczne Ciało Chrystusa, a której członkami jesteśmy.
Na zakończenie Liturgii odbywa się procesja rezurekcyjna, która już tej nocy obwieści światu radość ze zwycięstwa Zmartwychwstałego Chrystusa, które rozprasza mroki nocy. W naszej parafii procesja odbywa się o świcie, w porze gdy Maria Magdalena spotkała Zmartwychwstałego i ten zwyczaj jest bardziej powszechny w tradycji polskiej.